افزایش استفاده از وسایل ایمنی و حفاظت فردی در ایستگاه های در حال ساخت مترو: کاربردی از الگوی بازاریابی اجتماعی در حوزه سلامت

چکیده زمینه و هدف: با وجود آن که ارتباط بین استفاده از وسایل حفاظت فردی و کاهش آسیب های محیط کار شناخته شده است، میزان استفاده کارکنان از این وسایل در هنگام کار، چندان مطلوب نیست. هدف این مطالعه بررسی تأثیر یک مداخله مبتنی بر الگوی بازاریابی اجتماعی در افزایش استفاده از وسایل ایمنی و حفاظت فردی در کارکنان ایستگاه های مترو بود. روش بررسی: برای طراحی این مطالعه نیمه تجربی، ابتدا پژوهش تکوینی متشکل از یک مطالعه کیفی(با روش بحث گروهی متمرکز) و یک پیمایش کمی(تعیین وضعیت نگرش و رفتار کارکنان با استفاده از پرسشنامه و چک لیست) اجرا شد. براساس نتایج این پژوهش، بسته ای حاوی یک کلاه ایمنی با برچسبی حاوی پیام، یک جفت دستکش ایمنی ضد برش، یک ماسک ایمنی ضد گرد و غبار و یک پمفلت آموزشی، به رایگان بین کارکنان گروه مداخله توزیع شد. چهار هفته بعد چک لیست مشاهده رفتار برای کارکنان دو ایستگاه تکمیل و نتایج با قبل از مداخله مقایسه شد. داده ها با آزمون آماری تی زوجی، تی مستقل و رگریسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: سه رفتار شایع در بین کارکنان عدم استفاده از کلاه، ماسک و دستکش ایمنی بود. بعد از مداخله، درصد استفاده از کلاه و ماسک ایمنی، افزایش معنی داری یافت(05/0p<). نسبت شانس استفاده از کلاه ایمنی و ماسک در زمان بعد از انجام مداخله و در گروه مداخله پس از انجام مداخله نیز به میزان معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود(05/0p<). نتیجه گیری: مداخله ای که مبنای آن را تهیه وسایل ایمنی و حفاظت فردی متناسب با نیازها و خواسته مخاطبان، کاهش هزینه های مادی و غیرمادی استفاده از این وسایل، عرضه آنها در محل مناسب و ترویج استفاده از آنها باشد، در یک محیط کار می تواند کارکنان را برای استفاده مستمر از وسایل ایمنی ترغیب نماید. واژه های کلیدی: حوادث، محیط کار، وسایل ایمنی، حفاظت فردی، بازاریابی اجتماعی